Vandaag rijden we de bergen in, naar Da Lat, de stad van de eeuwige lente en hoofdstad van de provincie Lam Dong. Da Lat ligt op een hoogte van 1500 meter boven de zeespiegel.  We doen er zo'n vier uur over om de 135 km tussen Nha Trang en Da Lat te overbruggen.

Dichtbij onze eindbestemming bezoeken we een Cao Dai tempel. Het Caodaisme (1926) tracht het beste uit alle wereldreligies te halen en dit te combineren tot één geloof. Het is een mengelmoes van het Boeddhisme, de Islam, het Confucianisme, het Taoïsme, het Hindoeïsme, het Vietnamese Spiritualisme en het Christendom. Deze invloeden zie je terug in hun indrukwekkende en erg kleurrijke tempels. 

We bezoeken de tempel en kunnen er een korte ceremonie bijwonen, al moeten we ons in alle bochten wringen om een en ander op de gevoelige lens te krijgen. Er zijn immers bepaalde stukken vloer waarop we onze voeten niet mogen neerzetten. Ons schoeisel hebben we buiten al mogen achterlaten. Het staat trouw te wachten als we de tempel weer verlaten.

da lat - de Linh Phuoc Pagode

Op 8 km van het centrum van Da Lat bezoeken we de Linh Phuoc Pagode.

De 33 meter lange en 12 meter brede hoofdhal heeft twee rijen geplaveide mozaïeken. Er zijn ook vele bas-reliëfs en beelden van de Boeddha

Op het tempelterrein staat een draak met een lengte van 49 meter. Het drakenverblijf is gemaakt van 12000 bierflessen. 

In het hart van deze Dai Hong Chung-toren staat een 4,3 meter hoge klok met een gewicht van 8500 kg.  Het hele complex is heel indrukwekkend en fotogeniek.

Nog een kleine anekdote. Op het tempelterrein met de draak kopen we een bakje aardbeien van een lieve dame. Achteraf merken we dat we het bakje zonder meer in de vuilbak konden deponeren. Onder de bovenste laag beginnen ze al te beschimmelen..

da lat - het crazy house

En dan bezoeken we het Crazy House. De officiële naam is 'Hang Nga Guesthouse', want je kunt er een kamer huren, maar de naam Crazy House past er veel beter bij. Architecte Hang Nga liet zich inspireren door de natuurlijke omgeving van de stad, samen met het werk van de Catalaanse architect Gaudi. In Barcelona hebben we verschillende bouwwerken van Gaudi bezocht, en we kunnen dit alleen maar beamen

Er zijn maar weinig rechte hoeken in het hele gebouw. Het heeft een complexe organische structuur die natuurlijke vormen weergeeft. Langs de buitenkant lijkt het op een boom met ongelijkmatig gevormde raamopeningen en takken die "groeien" langs de muren en boven het dak de lucht in. 

Het gastenverblijf heeft tien themakamers, elk met een dier als thema, zoals de tijgerkamer en de adelaarskamer, elk met decoraties passend bij het thema. Meubels in de kamers zijn met de hand gemaakt - en soms zelfs ingebouwd in de kamers zelf - om te passen bij de organische vorm van de kamers. Stenen decoraties in het hele huis verbeelden dieren zoals beren, giraffen, kikkers, spinnen en mieren, samen met natuurlijke elementen zoals paddenstoelen en spinnenwebben. Trappen en gangen in het gebouw zijn ontworpen om op tunnels en grotten te lijken. Het is echt wel een speciale ervaring om hier rond te dolen. Maar als je ziet hoeveel bezoekers er op afkomen, weet ik niet of het een goed idee is om hier een kamer te huren...

da lat

En nu gaan we naar ons hotel, het Da Lat Plaza hotel. 's Avonds nemen we de benenwagen. Het hotel ligt op minder dan een boogscheut van het Xuang Huong-meer. Het is een kunstmatig meer van zo'n 5 km², een plek waar verliefde koppels graag vertoeven. Je kunt er overdag een tochtje op maken in een pedaalbootje in de vorm van een zwaan, of een van de sprookjeskoetsen nemen om de stad te gaan bekijken. 

Maar nu is het avond, en donker, en het druppelt wat. We wagen ons hachje en steken de straat en de brug en dan nog een straat over. Da Lat – toch een provinciehoofdstad met een bevolking van zo'n vierhonderdduizend zielen – heeft geen verkeerslichten.. Net zoals in Hanoi is het hier dan ook oppassen geblazen. We bereiken heelhuids de oever en beginnen aan een korte wandeling. Het druppelen begint in regen over te gaan, zodat we al snel rechtsomkeer maken en weer het hindernissenparcours afleggen dat ons tot aan ons hotel en naar ons bed brengt.

de easy riders

Maandag, 17 februari.

Vandaag is het een heel speciale dag. We hebben met de groep een daguitstap geboekt met de Easy Riders. De Easy Riders is een los samenwerkingsverband van gidsen op motoren. Een groep mannen die in het naoorlogse Vietnam geen werk vonden, zijn er in 1990 mee begonnen. Nu zijn ze zelf ook een toeristische attractie geworden. Om acht uur zitten we allemaal achteraan op een moto en vertrekken voor een urenlange tocht in de wijde omgeving van Da Lat.

Onze eerste stop is aan het in 1938 gebouwde treinstation dat door Franse architecten werd ontworpen in Art-Deco-stijl. De spoorlijn die er langs liep werd gedurende de oorlog gebombardeerd. Na de oorlog werd er een spoor van 7 km lang hersteld. Het verbindt Da Lat met het dorpje Trai Mat, en wordt alleen maar gebruikt als toeristische attractie. In het station staan 4 gerestaureerde treinwagons die voor 1938 gebruikt werden op de lijn Da Lat–Thap Cham.

We kruipen weer achterop onze motorfiets en rijden de bergen in. We stoppen bij een koffieplantage. Op het terras van het hoofdgebouw drinken we een civet-koffie terwijl we genieten van het mooie landschap. Civetkatten eten de koffiebessen op, maar de diertjes verteren enkel het vlees ervan. De rest komt er de volgende dag gewoon terug uit. Door de fermentatie in het maag-darmkanaal van de civetkat krijgt de koffieboon een bijzondere smaak. De bonen worden gewassen, geroosterd en gemalen. Het proces om de koffie te maken is dus vrij intensief, vandaar de hoge prijs: zo'n 200 euro de kilo. Prosit!

De Easy Riders brengen ons daarna naar de Olifantswaterval (Thac Voi). We zijn nu zo'n 30 km ten westen van Da Lat, op een hoogte van 1080 meter boven de zeespiegel. De nabijgelegen rotsformaties zijn al even spectaculair als de waterval zelf. We gaan naar de voet van de waterval.  Het is een pittige afdaling, maar gelukkig zijn er wat treden in de rotsen uitgehakt. In ieder geval is onze inspanning meer dan de moeite waard. Wat een mooie plek is dit!

Enkele tientallen meters voorbij de waterval kunnen we de Linh An pagode gaan bezoeken. De pagode staat op een terrein van 4 ha. Het eerste wat de aandacht trekt is een 54 meter hoog beeld van een bodhisattva. (In het boeddhisme is een bodhisattva elke persoon die op weg is naar boeddhaschap.)  

We gaan het terrein op. Identieke bodhisattva-beelden van bijna 3 meter hoog staan plechtig in lange rijen op een stenen platform. We gaan naar het grote heiligdom dat in in 1999 is gebouwd. Het dak is bedekt met rode tegels.

In de grote zaal staan veelarmige boeddha's naast vele andere beelden. Een monnik reciteert een tekst en laat af en toe een grote klok galmen. We struinen nog wat rond en schieten een hele lader foto's af voor we terug op weg gaan.

Daarna gaat het op de moto naar een zijdefabriek-annex-winkel met de welluidende naam Cuong Hoan Silk.

We krijgen er de hele productielijn te zien, van rups tot zijdedraad. Dan het spoelen, weven, bleken, verven, naaien en tenslotte het borduren van de zijde. Daarna kunnen we onze dongs aanspreken in de winkel. Of nee, je kunt betalen met een kredietkaart, zodat je niet onmiddellijk het gevoel hebt dat je veel geld uitgeeft. De zijden stoffen en sjaals die er aangeboden worden zijn trouwens heel mooi en van een uitstekende kwaliteit, zodat er enkele van eigenaar veranderen. Werk aan de winkel als we terug thuis zijn.

Voor de liefhebberss, op YouTube is er een filmpje te bekijken van deze zijdefabriek waarop het hele proces van rups tot zijden stof in nauwelijks een halve minuut in beeld wordt gebracht. De link er naartoe is: https://www.youtube.com/watch?v=o9gv8P7lKTA .

Het is een hele rit om onze laatste bestemming met de Easy Riders te bereiken. We zitten ten westen van Da Lat, en we moeten nu terug naar de stad en door het centrum 5 km noordwaarts, waar de Datanla-waterval op ons stroomt te wachten. De wandeling naar de waterval voert door het regenwoud en duurt een dikke tien minuten. De waterval is bijzonder fotogeniek, als je tenminste de beelden van pony's, meisjes en mannen in berenpakken buiten beeld houdt. Nu, enkele mogen er wel op de foto, al is het maar om te laten zien dat ze hier helemaal niet op hun plaats zijn. 

En dan zit onze uitstap erop en brommen we terug naar het hotel. Bedankt, Easy Riders. Het was een mooie en intense ervaring met jullie rond te toeren.

Die avond trekken we weer onze stoute schoenen aan en wagen ons leven door te voet drie straten en een brug over te steken. Onze bestemming: een hotel wat verderop met een goed massagesalon. Twee uren lang laten we ons verwennen tot alle botten in ons lichaam terug op hun plaats zitten en onze stramme spieren zich niet meer laten voelen. Het is ons  laatste wapenfeit in Da Lat.