Het is vandaag woensdag, 9 februari 1994. Gisteravond zijn we om 10 uur van Hilo vertrokken en hebben ondertussen 122 zeemijlen afgelegd tot de haven Kahului op het eiland Maui.

De oostzijde van het eiland Maui wordt gedomineerd door de grootste slapende vulkaan van de wereld, de Haleakala. Maar wij gaan op uitstap naar de westzijde van het eiland, met als doel het stadje Lahaina.

Lahaina is een oude walvishaven die gedeeltelijk in zijn oorspronkelijke staat werd herbouwd. Maar vooral de moderne tijd is aanwezig in de vorm van hotels en hun inhoud : toeristen zoals wij.

Op weg naar Lahaina met zijn zesduizend inwoners vinden we gelukkig de zon terug, zodat we nu eindelijk kunnen kennismaken met het beeld van Hawaii zoals wij dat hebben: een paradijselijk stukje wereld geschapen naar het beeld van de mooie meisjes die ons gisteren een bloemenkrans omhingen toen we Big Island bereikten.

En ja hoor, onze verwachtingen worden ingevuld! Als we Lahaina bereiken vinden we een stadje, badend in de zon, met een overvloed aan schitterende bloemen en struiken in de tuintjes. Aan het strand liggen kleine schepen van allerlei tuiage, waaronder bootjes waarmee je de walvissen kunt gaan bekijken die even verderop in de zee buitelen. Alleen al aan de auto's die er geparkeerd staan zie je dat de zon hier hoogtij viert: het zijn vrijwel allemaal wagens met open dak, binnenin prachtig afgewerkt. Diefstal lijkt hier wel een onbekend begrip. Maar ja, kan dat anders als je de mooie politieagente ziet die op haar dooie gemakje zit te keuvelen?

We vergapen ons aan een enorme boom die het hele marktplein overheerst en flaneren dan langs de straatjes. Overal vind je historische sites. En overal een overvloed aan mooie bloemen. Hier worden de toeristen verwend, op allerlei gebied. Ontelbare winkeltjes, kleine attracties, religieuze hippies die met gitaar op de buik de lof van God bezingen...

In een shop koop ik een kleurrijk stofje om mijn lief naaistertje thuis aan het werk te zetten, en voor mezelf een bloemrijk hemd, zo van die dingen die je enkel op een zonvakantie kan dragen. Daarna gaan we in een restaurantje wat eten. Door het restaurant loopt een vijver vol enorme, kleurige vissen. Op de toog loopt parmantig een papegaai rond. Buiten laten mensen zich fotograferen met enkele van die kleurrijke vogels op schouders en armen. Dit is een dag om nooit meer te vergeten.

Een uurtje later liggen Willy en ik op het strand en genieten van de warme zon en de zilte zee aan onze voeten. Heerlijk!

Het is dan ook veel te snel tijd om terug de bus op te stappen. De "Maxim Gorkiy" wacht op ons. Op de bus zie ik plots "Van Gool" staan. Welwel. Vlaanderen zendt zijn bussen werkelijk de hele wereld rond. Eigenaardig toch dat je zo'n teken van onze aanwezigheid telkens weer met een zeker gevoel van fierheid begroet.

Terwijl we het avondeten voorgeschoteld krijgen verlaat ons schip Maui en zet koers naar Honolulu op het eiland Oahu. Deze dag was veel te snel voorbij, maar nieuwe bekende namen staan ons op te wachten : Honolulu, Waikiki Beach...