woensdag 16 februari

Om negen uur werden we opgehaald en naar het kantoor van ons reisagentschap gebracht. We kregen er een goede briefing over onze rondreis en bolden toen terug naar ons hotel.

de ontbijtkamer van ons hotel

Even later verscheen Katina, de vriendin van Sarah, in de lobby. Katina is gehuwd met Tupac, een Costa Ricaan die tien jaar in Vlaanderen muziek studeerde in het conservatorium en onze taal spreekt als was hij hier bijna geboren. Katina werkt in de Belgische Ambassade in San José.

het inbioparque

Kort daarna waren we op weg naar het busstation waar we de bus namen die ons naar het INBioparque zou brengen, een natuurpark waar we – zo verzekerde Katina ons – heel wat van de Costa Ricaanse dieren- en plantenwereld konden ontdekken.

op de bus

Toen we voor de ingang van het park stonden konden we niets anders doen dan constateren… dat het gesloten was. Daarop sprak Katina een van de parkwachters aan die ons vertelde dat “ze” gisteren besloten hadden dat het park voorlopig enkel en alleen nog op vrijdag, zaterdag en zondag zou open zijn. Er was wel een buslading toeristen binnen, maar dat kwam omdat die al voordien hadden gereserveerd. Katina haalde haar liefste glimlach boven – en dat wil wat zeggen – en kreeg de man zover dat hij er een tweede en een derde bijhaalde. Maar tevergeefs, niets mocht baten. Het park bleef voor ons gesloten.

We waren net van plan dan maar af te druipen toen er nog twee jonge vrouwen arriveerden, een Costa Ricaanse en een Nieuw-Zeelandse, die van heel wat verder dan wij kwamen. Ze hadden diezelfde morgen nog gebeld naar het park en hadden te horen gekregen dat het open was. De vrouw toonde als bewijs het telefoonnummer op haar GSM. We voelden onze hoop weer een beetje oplaaien en mengden ons terug in de discussie. We merkten dat er even verderop driftig over en weer werd gebeld, en even later kwam het verlossende woord. We mochten het park in!

Dit zou bij ons dus echt niet kunnen. Om te beginnen zou er niemand zich in het hoofd halen om zomaar van de ene dag op de andere een park te sluiten. Bij ons zou dat minstens weken vooraf bekend gemaakt worden, desnoods via radio en televisie. En misschien kwam er zelfs een parlementair debat over. Maar wat bij ons ook niet zou kunnen was dat er na zo’n beslissing een uitzondering zou gemaakt worden voor enkele bezoekers die het aandurfden om in discussie te gaan. We betaalden ons ticket en doken het park in. Het park dat we doordat het gesloten was helemaal voor ons alleen hadden!

de Morpho vlinder met gesloten vleugels

koffieplant

We hebben er een drietal heerlijke uren beleefd. En zoals je ziet hebben we er schitterende foto’s gemaakt van leguanen, schildpadden, vlinders, bobo's, luiaards... We hebben er rondgelopen in een prachtig landschap van bomen en struiken, van bloemen en vruchten. Kortom, deze eerste kennismaking met de fauna en flora van ons vakantieland was een schot in de roos.

Terug in San José gingen we restauranten met alles erop en eraan, waarna Katina voorlopig afscheid van ons nam. Morgenvroeg zien we haar weer, als we samen een vulkaan gaan bezoeken.