De masseuse stond 't vrouwtje al op te wachten. Ondertussen is het al twee en een half uur later en die massage en scrubbing en voetkastijding is nog altijd bezig, zodat ik wat ongerust begin te worden. Misschien moet ik toch eens gaan checken of ik mijn vrouw nog herken. Of misschien moet ik die masseuse maar vertrouwen. 't Is tenslotte geen massèùr.

 Wel, we zijn nog een half uurtje later en inderdaad, ik herken Lieke nog nauwelijks. Ze ziet er jonger uit en voelt zich ook zo. Dat merk je aan de manier waarop ze de trap komt afgehuppeld met de mededeling dat ze de masseuse vrijdag nog eens laat terugkomen. Nochtans was het niet allemaal zuivere ontspanning en schoonheidsbehandeling. Lieke vertelde dat ze heel wat pijn te verduren kreeg tijdens de voetreflexologie. De masseuse vertelde dat de pijn op de drukpunten veroorzaakt werd door een probleem met de maag en met de blaas. Sterk toch? Lieke wist niet eens dat ze een blaasprobleem had (sic)!

Het is nu iets na zeven en Kadek en Komang zijn net vertrokken naar hun respectievelijke thuis. Normaal kunnen ze iets vroeger weg want om hen te sparen eten we niet later dan 6 uur. Maar vandaag hebben we hen wat van hun werk afgehouden door wat foto's te tonen en met hen te praten.

Erg vonden ze dat zeker niet. Ze vertelden ons dat het bij de gasten die hier voor ons waren meestal negen of tien uur was voor de dag er voor hen opzat. Bovendien waren die met zeven. Nu met ons beidjes kunnen ze het wat rustiger aan doen. Het maal dat ze ons vanavond hebben voorgeschoteld was anders weer heel lekker en gevarieerd.  Behalve dat Lieke geen vlees eet, geven we hen de vrije hand en laten ons verrassen. 

Ik vroeg aan de meisjes of de moslims in Indonesië ook meer dan één vrouw mogen hebben, en of de hindoes dat dan ook mogen doen. Kadek antwoordde zonder te hoeven nadenken van ja, maar ik ben er nu nog niet uit of ze het echt meende of niet. “Mijn vader heeft twee vrouwen”, zei ze. “O ja? En heeft hij ook kinderen bij die andere vrouw?” “ Neen, dat niet.”  “Is hij ermee getrouwd?” “Ook niet. Zijn tweede vrouw is een moslima van Java.” “Je vader heeft dus een maîtresse.” “Nee, een tweede vrouw.”

Komang, die met haar 26 jaar nog single is, komt er dan tussen om te zeggen dat zij het zevende kind in hun gezin is, al heet ze dan “nummer drie”. Maar dat klopt dus wel, gezien het vijfde kind terug nummer één genoemd wordt, het zesde dus nummer twee en Komang als zevende nummer drie en dus Komang. Pffff.... Ze voegt er nog bij dat hààr vader maar één vrouw heeft. “En heb jij een vriend, Komang?” Nee.” “Wel”, zegt haar vriendin Kadek daarop al schaterend, “misschien kan jullie Kadek (nummer twee) de vriend worden van Komang.” 

Nu hadden we daarvoor zitten uitweiden over “onze” nummers één, twee en drie, wie er getrouwd was en kinderen had, en wie niet.  Ze had het dus over onze Johan. De volgende minuut gingen de grappen over en weer, tot het leek of Komang echt begon te geloven dat “onze” ongetrouwde Kadek misschien wel eens naar Bali zou kunnen komen en ze wat ongerust lachend zei dat ze toch een vriend had. Waar of niet waar, 'k zou 't niet weten. Ze nemen ons graag in 't ootje, en wij hen. In ieder geval sprak haar vriendin haar niet tegen.

Heb ik al gezegd dat het vandaag voor de eerste keer heeft geregend/gegoten sinds we in villa Buddha wonen? Een uur of zo, deze namiddag, terwijl Lieke op een terras op het eerste verdiep gemasseerd werd. Of het een echter met het ander te maken had durf ik te betwijfelen. 

Tussen haakjes, met mijn schouder gaat het steeds beter. Ik ben daarnet nog naar het toilet geweest en kon net als de moslims mijn linkerhand gebruiken.