woensdag 10 maart 2010

Niet zoveel te beleven vandaag, omdat we daarvoor gekozen hebben. Just another day in paradise. In de late namiddag heeft het toch nog geregend, een ferme bui van nog geen uur, waarna de hemel weer open ging en ons de zon teruggaf. De massagebeurt van Lieke is uitgesteld tot morgen. 's Avonds zijn Krista en Leonie op bezoek gekomen. Ook zij staken hun bewondering voor de villa niet onder stoelen of banken. Na het lekkere en aangename diner – we hebben veel gepraat, zij over hun werk hier, wij over onze koetjes en kalfjes – zijn we voor een half uurtje of zo het zwembad ingedoken, behalve Lieke dan. Het was bijna half twaalf toen onze gasten vertrokken.

donderdag 11 maart 2010

Om kwart over acht hebben we een wandeling langs het strand gemaakt, niet langer dan een half uur, maar toen we terugkwamen stonden we al in ons sap. De zon is hier echt ongenadig. Wandelen doe je eigenlijk het best als het wat bewolkt is. We smeren ons altijd flink in met zonneproducten factor 50 en 20. Gelukkig maar, anders zou onze huid er in flappen afkomen, denk ik. Zonnen doe ik niet, en Lieke nauwelijks.

Ondertussen heb ik ook geleerd dat je veel beter een hemdje met kraag draagt dan een T-shirt: je mag je nek nog zo goed instrijken als je wil, zo'n shirtje durft al eens te verschuiven – zeker als je een draagriem om je schouder hebt – en dan loop je het gevaar dat het vrijgekomen stukje huid de volle lading krijgt.

Na de wandeling ben ik onmiddellijk het zwembad ingedoken, terwijl Lieke zich ging afkoelen in de weurlpoel. Dan ontbijten en daarna geestelijke arbeid: onze boeken lezen. Rond ons is het personeel van de villa weer in de weer.

De lunch bestond deze keer uit een dikke tomatensoep met stukjes toast, een eenvoudig en lekker gerecht, al was het deze keer voor Lieke echt wel een beetje te heet. Als je niet zweet van de zon, zweet je wel van het eten. En dat Lieke het echt te heet vond mag afgeleid worden aan het feit dat ik haar bord verder mocht leegmaken terwijl zij aan het dessert begon: fruit in al zijn soorten, smaken en kleuren. Vandaag was er weer een nieuwe vrucht: de witte mango.

Terwijl ik dit schrijf “ondergaat” Lieke haar zoveelste massage. Er schuilt een masochist in ieder van ons. Misschien ga ik straks naar het internetcafé en zwier het bovenstaande naar jullie toe. Morgen is het al vrijdag, amaai. 't Gaat plotseling hard!