Op dag 15 van onze reis trekken we de bergen van het Centrale Hoogland in. Tegen de hellingen tekenen theestruiken golvende lijnen op de heuvelruggen. Als we zelf de klim maken, merken we hoe hard het hout van de struiken is, doornachtig bijna. Het moet geen sinecure zijn om van theeplukken je beroep te maken.

nuwara eliya

Na drie uren zigzaggen komt onze bestemming in zicht, Nuwara Eliya (uitgesproken Nurelia), gelegen op een hoogte van 1.890 meter. We hebben geluk met het weer, want het stadje ligt dikwijls verborgen achter dikke nevel en motregen. En dan kan het hier echt koud zijn. Geen wonder dat de koloniale Britten zich hier thuisvoelden. Maar nu schijnt de zon en kunnen we mooie plaatjes schieten.

Er staan kasteelachtige landhuizen en tudorvilla's. In het centrum zien we oude Britse hotels, en ook het postkantoor gaat terug tot de Britse kolonisatie. Uiteraard is er ook een paardenrenbaan (1830) en een golfterrein (1891)

We gaan een kijkje nemen op de markt.

horton plains

De volgende morgen vertrekken we voor dag en dauw om een uitstap te maken naar het 'Einde van de Wereld' in het reservaat Horton Plains. De weg er naartoe is smal en zit vol haarspeldbochten. De zon is nog niet op als we aan onze wandeling beginnen. Het is er koud. De struiken liggen er nog bevroren bij. Even later is de zon er wel en klimt de temperatuur op een uur tijd naar dertig graden. 

Na een wandeling van circa twee uur langs dalen, reuzenvarens en heidekruid komen we aan World's End, 2.314 meter hoog. Van hier kun je 1.000 meter naar beneden kijken.

We hervatten onze wandeling en trekking richting Baker's Fall.

Daarna gaat het weer verder en maken de cirkel compleet tot aan ons vertrekpunt. De hitte weegt als lood op onze schouders.